Zdarzenie, które wstrząsnęło światem

Przebieg rejsu:

-Ten wyjątkowy dzień

O godzinie 9:30 rano 10 kwietnia 1912 roku na stację Waterloo w Southampton przybyli pasażerowie drugiej i trzeciej klasy. Dwie godziny później (11:30-11:45) specjalny pociąg z Londynu zatrzymał się z pasażerami pierwszej klasy. Jednak ci najbardziej zamożni mogli przyjechać własnymi samochodami. Przed przybyciem pasażerów statek został dokładnie skontrolowany. Badano m.in.sprawność elektrycznej windy, skontrolowano kuchnię, wyposażenie biblioteki oraz urządzenia sali gimnastycznej.

Samochody w 1912r.

Kuchnia Titanica

-Pechowy początek

W końcu w południe (10 kwietnia 1912r.) gigantyczny Titanic wydał potrójny sygnał specjalnym okrętowym gwizdkiem i parowiec uruchomił ogromne turbiny. Już wypływając z portu liniowiec daje załodze niepokojący sygnał.

Titanic ma ''pecha'' od samego początku. Świadczy o tym fakt, iż wypływając z portu o mało co nie zderzyłby się z innym statkiem; obok New York'a przechodzi w odległośći 120cm. Według załogi jest to fatalny znak. Jak się okazuje cztery dni później marynarskie przesądy są trafne. 

Titanic zmierza na krótki postój  i  kolejny załadunek do Cherbourga (północna Francja). Stąd zabiera 150 nowych pasażerów (m.in. ''Niezatapialną'' Molly Brown)

Po godzinie 20:00 wieczorem Titanic kieruje się na ostatni postój do portu w Queenstown (Nowa Zelandia), które opuszcza dopiero rano (11 kwietnia) zabierając ze sobą dostawę poczty i ponad połowę swoich pasażerów (większość z trzeciej klasy).

-Przed nami tylko Ocean

11 kwietnia 1912 roku Titanic jest już ostatecznie gotowy, aby rozpocząć swój dziewiczy rejs. O godzinie 13:30 z ponad 2,200 pasażerami, statek udaje się na swoją pierwszą (i ostatnią) wyprawę przez Ocean Atlantycki. 
Czwartego dnia dziewiczego rejsu (w niedzielę) Ocean był wyjątkowo spokojny. Pasażerowie po uroczystym lanchu spędzali czas na odpoczynku i relaksie lub korzystali z wszelkich przyjemności, jakie oferował im statek. Pogoda na zewnątrz była dosyć nieprzyjemna, więc mało kto decydował się na spacer po pokładzie.

Basen na Olympic'u (identyczny był na Titanicu jednak nie został sfotografowany.) To i dwa podobne zdjęcia są jedynymi. Wykonał je pasażer drugiej klasy Frank Brown.

Siłownia 

-Depesze ostrzegawcze

Operator telegrafu Jack Philips, wraz ze swoim asystentem Haroldem Bridem mieli pełne ręce roboty wysyłając prywatne telegramy pasażerów. Zaległości nagromadziły się, ponieważ system radiowy był wcześniej niesprawny.

Od piątkowego wieczoru wciąż przychodziły wiadomości od statków znajdujących się w pobliżu o pływających górach lodowych. Bride zanosił otrzymane depesze kapitanowi i ofiecerom znajdującym się na mostku. Przed godziną 14 tego samego dnia (14 kwiecietnia) telegrafiści otrzymali trzy ostrzeżenia o górach lodowych od statków Caronia, The Noordan i Baltic. Po otrzymaniu ostrzeżenia od statku Baltic, kapitan Smith zaniósł depeszę Bruce’owi Ismay’owi. Ten jednak schował wiadomość do kieszeni. Wszystko to widział Arthur Ryerson, któremu Ismay polecił zwiększenie prędkości statku do 21 węzłów (tutaj pojawiają się spekulacje, dlaczego. Może w celu dotarcia do Nowego Yorku wcześniej niż się spodziewali reporterzy i dziennikarze? A może tylko, by pokazać pasażerom, że wszystko jest w porządku i nie mają się czego obawiać?).

Następne ostrzeżenie przyszło o 17:03 od liniowca America.

Rekonstrukcja stanowiska radiooperatora

Była godzina 19:30, Philips i Bride otrzymywali kolejne ostrzeżenie od znajdującego się w pobliżu statku Californian. Mimo licznych depesz kapitan Smith nie odpowiada statkowi Californian, ponieważ był akurat na obiedzie na swoją cześć. Drugi oficer Charles Lightoller zapisał takie słowa w dzienniku kapitańskim: ''Warunki pogodowe są nie najlepsze (ponieważ) rozciąga się gęsta mgła''.

Około godziny 21:40 inny statek (Mesaba) wysłał kolejny telegram z ostrzeżeniem o górach lodowych. Philips był jednak zajęty wysyłaniem pasażerskich depeszy. Do godziny 23:00 nadal nie odpowiadał na ostrzeżenia statków, wręcz nakazał Californianowi zaprzestania wysyłania komunikatów o kolejnych górach lodowych. Kapitan wiedział o zagrożeniu, nie zmienienił jednak kursu ani nie zmniejszył prędkości. Płynie gigantyczny hotel dla milionerów. Płynie Titanic. Podobno najlepszy z najlepszych. Nikt, od śmietanki towarzyskiej po pasażerów trzeciej klasy, nie spodziewa się, że coś (cokolwiek) złego może się stać.

Tylko dla Vipów

Titanic przewoził najbogatszych ludzi świata.

Wśród pasażerów pierwszej klasy był ówczesny najbogatszy człowiek Ameryki, pułkownik John Jacob Astor wraz z (drugą) żoną. W celu uciszenia plotek (John zostawił swoją pierwszą żonę dla 18-letniej dziewczyny) świeżo upieczeni małżonkowie wybrali się w podróz po Europie, z której wracali. Nowa pani Astor była już w tym czasie w ciąży.

John z  nową żoną, Madeleine

Gerge Widener, jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi w Filadelfii i Pensylwanii płynął wraz z żoną Eleonora i synem Harrym.

Na pokładzie statku był również Isidor Straus, dyrektor słynnego domu towarowego Macy's, który wraz z żoną podróżował po południowej Francji.

Isidor i Ida Straus

William Stead, autor i redaktor naczelny czasopisma „Review of Reviews” oraz wybitny przemysłowiec Benjamin Guggenheim. Należy tu wspomnieć, że wszyscy ci wyżej wymienieni pionerzy zginęli podczas katastrofy Titanica.

Na pokładzie jest oczywiście zarówno Bruce Ismay reprezentujący bezpośrednio linię White Star jak i Thomas Andrews konstruktor statku ze stoczni Harland and Wolff, nadzorujący pracę Titanica.

Andrews przypatrywał się i odnotowywał wszystkie uchybienia na statku, które miały być później skorygowane. Dopatrywał się nawet drobiazgów takich jak np. dokładna ilość guzików przyczepionych do ubrań załogi.

Zarówno Ismay jak Andrews podróżowali jako pasażerowie I klasy, zamieszkując prywatne apartamenty.

Thomas Andrews

Bruce Ismay

Dziwne przeczucie

Drugą klasą podróżował brytyjski nauczyciel Lawrence Beesley, który później opisał okoliczności zatonięcia Titanica. Beesley uważnie notował wszystko, co działo się podczas dziewiczego rejsu. 

Także II klasą podróżował, Banjamin Hart z żoną Esther i córką Ewą. Pani Hart była mocno zaniepokojona, wręcz obawiała się podróży statkiem. Jej przeczucie było tak silne, że odmówiła pójścia spać tej ostatniej, tragicznej nocy. Kiedy jednak usnęła, Titanic miał kolizję z góra lodową. Pani Hart prawdopodobnie nie zdawała sobie sprawy, że tak mało znacząca kolizja będzie powodem zatonięcia statku.

Drugą klasą podróżował również zespół orkiestry estradowej Titanica, której kapelmistrzem był Wallace Henry Hartley. Orkiestrata przeszła do historii nie tylko dlatego, że zachęcała ludzi do wsiadania do szalup ratunkowych, ale z tego iż grała do końca, do ostatnich minut Titanica.

Połączona orkiestra

Pasażerowie III klasy stanowili zdecydowaną większość pasażerów Titanica (przypomnę, że linie żeglugowe czerpały ogromne zyski głównie z przewozu pasażerów w III klasie). Jednym z wielu pasażerów trzeciej klasy był niejaki Henry Sutehall z Nowego Jorku. Podróżował wraz ze swoim przyjacielem przez Stany Zjednoczone, a później przez Australię. Ostatecznie dostali się do Anglii, i znaleźli się na pokładzie Titanica. Wracali do domu po blisko dwuletniej podróży po świecie. Szwedzki pasażer Carl Jansson, podróżował również trzecią klasą. Kiedy po kolizji statku wyszedł na pokład zauważył, że woda podpływała dookoła jego stóp, a po chwili sięgła już jego kostek.

-''Ocean był spokojny''

Jest godzina 23:40, w bocianim gnieździe zawieszonym 20 m nad pokładem, marynarze Frederick Fleeti i Reginald Lee dostrzegają przed dziobem czarną masę oddaloną około 400-450 metrów. Góra wydaje się niewielka, lecz szybko ogromnieje. Fleet trzykrotnie uderza w dzwon alarmowy.

„Góra lodowa na wprost!”- wrzeszczy w słuchawkę telefonu. Pierwszy oficer -William Murdoch- nakazuje dać ster ostro na bak burtę (w lewo), a do maszynowni krzyczy: „Cała wstecz!”.

Titanic zbliża się do góry lodowej z prędkością 11,5 metra na sekundę. Dziób stalowego kolosa o wiele za wolno odchyla się od kursu i wreszcie następuje zderzenie. Słychać dźwięk rozrywanej stali, lecz tylko na zewnątrz pokładu. Setki kawałów lodu spadają na przedni pokład na czwartym piętrze statku. Zagrożenie ze strony gór lodowych istnieje cały czas. 

''Niestety pomimo tego, że Titanic był ogromnym statkiem i bardzo szybkim, (mogł rozwinąć prędkość 41km/h, to około 46 koni mechanicznych) był bardzo mało zwrotny i wiedząc o tym, kapitan zapomniał wyposażyć marynarzy w bocianim gnieździe chociażby w lornetki. Okazuje się, że pasażerowie beztrosko zaczynają bawić się kawałkami lodu, na pokładzie są jakieś gry, ktoś używa tego lodu do oziębienia łyski. Nikt nie przypuszcza, że Titanic może zatonąć; jest przecież niezatapialny.

Jest 14 kwietnia 1912r. godzina 23:40.

-„Zamknąć grodzie!!”

W momencie zderzenia jedynie palacze w najbardziej wysuniętej ku dziobowi kotłowni usłyszeli piekielny hałas, a spieniona i lodowata woda Atlantyku zaczęła zalewać ich grubymi strugami. Jednak na górnym pokładzie pierwszej klasy tylko leciutko drżą szkła, jakby anioł przeszedł przez salon. Czterej stewardzi, samotnie spożywający kolację w jadalni pierwszej klasy ze zdziwieniem stwierdzają, że oto brzęczą przygotowane już do śniadania srebrne sztućce.

Na mostek wpada zaalarmowany wstrząsem kapitan Edward J. Smith. „Zamknąć grodzie!!”- krzyczy.

„Już wykonane” – odpowiada pierwszy oficer. Na mostku zapada grobowa cisza. Załoga wie co to oznacza. Skazali na śmierć wszystkich swoich kolegów, którzy pracowali w kotłowni.

Kapitan Smith i Thomas Andrews schodzą na dół, by sprawdzić rozmiar szkód.

Wracają 3 minuty po północy i Andrews wypowiada wyrok śmierci : „Titanic pójdzie na dno”. Wyrwy w kadłubie ciągną się na sześć długości, a dokładnie 5 przedziałów wodoszczelnych. Statek może wytrzymać zalanie czterech.

„Przecież nie może tak po postu zatonąć!” – woła zrozpaczony kapitan.

„Jest ze stali. Zapewniam pana, może. Pozostało nam najwyżej półtorej godziny” – odpowiada konstruktor.\

-S.O.S !!

Godzinę po zderzeniu z górą lodową załoga bierze się do przygotowania szalup. 

Marynarzy jest za mało, przybyli za późno, choć starają się za wszelką cenę uratować życia innych.

Jest 45 minut po północy już 15 kwietnia.

Pierwsze wołanie o pomoc przez Titanica idzie w świat W niebo wzlatuje też pierwsza rakieta, rozświetla przedni pokład i mnóstwo pobladłych twarzy. Teraz już wszyscy zrozumieli, że śmierć jest blisko. Rakiety mają zwrócić uwagę Californiana, którego doskonale widać z Titanica.

Oficer wachtowy Californiana rzeczywiście dostrzega rakiety, lecz nie domyśla się co one mogą oznaczać. Zaalarmowany kapitan Stanley Lord nie wpada na pomysł, aby uruchomić maszyny i włączyć radiostację. Woli spać snem sprawiedliwego. Tak właśnie zaprzepaszczona została ostatnia szansa ratowania ludzi z tonącego Titanica. Na próżno drugi oficer śmiertelnie rannego giganta Charls Lightoller wścieka się :„Dałbym wszystko za 15 centymetrowe działo i kilka granatów, aby obudzić tych facetów”.

Na pokładzie Titanica jest ponad 2200 osób. Miejsc w szalupach jest tylko dla połowy z nich. Pół godziny po samej katastrofie już spuszczane są pierwsze szalupy, ale ludzie w ogóle nie chcą do nich wchodzić. Nikt nie wierzy, że Titanic zatonie.

Na dworze jest zimno, nikt nie chce wychodzić na pokład. O godzinie 00:15 orkiestra przenosi się z salonu na pokład, aby zachęcić ludzi do wyjścia, do wsiadania do szalup, do ratowania własnego życia. Zaczyna grać i będzie grała tam na pokładzie do końca.

O godzinie 0:45, zostaje spuszczona pierwsza szalupa, w której znajduje się zaledwie 28 osób, choć szalupa może pomieścić 70 osób. Godzinę później ok. 1:30 zaczyna pojawiać się panika wśród pasażerów. Stewardzi zostają wyposażeni w broń, dlatego że niektórzy na siłę próbują dostać się do szalup, ale pierwsze są kobiety i dzieci. Niektórzy dżentelmeni przebierają się we fraki, chcąc godnie umrzeć. Na statku mają miejsce rozdzierające sceny

Historia małżeństwa Astorów – multi milionerów ze Stanów Zjednoczonych

Państwo Astorowie w końcu zrozumieli, że Titanic pójdzie na dno i rozpoczęli poszukiwanie szalupy. Znaleźli jedną na sterburcie, tam gdzie dowodził drugi oficer Lightoller, przepuszczający tylko kobiety. Jacob Astor pomógł wejść swojej żonie do łodzi i uprzejmie zapytał się, czy wolno mu towarzyszyć małżonce, gdyż jest ona w odmiennym stanie.

„Nie sir” – odparł szorstko Lightoller.-Żadnych mężczyzn póki są tu jeszcze kobiety. Oficer najwidoczniej nie zdawał sobie sprawy, że w tym momencie wydał wyrok śmierci na najbogatszego człowieka Ameryki. Pułkownik Astor nie próbuje wejść do szalupy, woła tylko do żony „ Goodbye! Dopłynę do ciebie następną łodzią”.

Grób rodzinny Astorów. Tutaj jest także pochowany John Jacob Astor

Nie dostali nawet szansy

Większość pasażerów trzeciej klasy została skazana na śmierć. Zamknięto żelazne kraty oddzielające poszczególne piętra statku w obawie przed przeludnieniem osób na zewnętrznym pokładzie. Nikt się ich nie pytał o zdanie, nikt się o nich nie martwił. Nie dano im żadnej szansy.

To już jest koniec ...

Sytuacja jest coraz bardziej dramatyczna, w niespełna dwie godziny po kolizji z górą lodową, przechylenie Titanica jest coraz większe.

Co robi kapitan i główny konstruktor statku? Światła statku czerwienią się i migocą, kapitan Smith ostatni raz zagląda do radiotelegrafistów : „Spełniliście swój obowiązek, a teraz ratuj się kto może” –nakazuje. Smith udaje się na mostek; od tej pory nikt go już nie widział.

Thomas Andrews, konstruktor statku stoi z założonymi rękami w salonie palarni. Jego kamizelka ratunkowa leży niedbale przerzucona przez stół. Tak jak chciał, zginął razem ze swoi statkiem

''Nearer my God to Thee"

Jest coraz gorzej: kadłub Titanica zaczyna dygotać, ksiądz zaczyna odmawiać mszę, gdzieś tam ktoś mu się spowiada, głośno są odmawiane pacierze, okazuje się, że cały czas gra orkiestra wg świadków grał Chorał Episkopalny, w którym jedno z błagań oboskie miłosierdzie brzmi : „Wesprzyj nas Panie w tych przepotężnych odmętach”.W 2 godziny i 10 minut po kolizji, tylna część statku odchyla się (nie do pionu, tak jak na początku sądzono) i statek przełamuje się na dwie części pod kątem ok. 35/40 stopni. Wiele przedmiotów wypada na zewnątrz np. sejfy, krzesła pokładowe, buty. Stalowy „sarkofag” z rosnącą szybkość zapada w morską toń. Rufa podskakuje jeszcze jako korek, po czym po prostu wsuwa się w otchłań oceanu. Ostatni ludzie spadają i uderzają z hukiem o powierzchnię wody, albo zostają zmieceni z pokładu, gdy Atlantyk w zadziwiającej ciszy połyka swą ofiarę. Nie ma ani śladów wirów, pozostaje tylko chmura dymu czy mgły w kształcie grzyba. Statek idzie na dno w całkowitej ciszy. Na powierzchni przez 2 minuty panuje osobliwe milczenie. Jak opowiadali później naoczni świadkowie Ocean był tej nocy zupełnie spokojny, panowała absolutna gładź jak lustro, nie ma niczego, nie ma żadnego odgłosu, jest cisza. Nagle z gardeł setek ludzi, którzy jeszcze żywi pływają w wodzie, wydziera się wielki okrzyk rozpaczy.

...Nie ma już nic...

Statek do końca był oświetlony, co przypłaciło życiem kilkunastu elektryków, którzy siedzieli w pokładowej elektrowni i twierdzili że wybuchnie dodatkowa panika, jeśli wcześniej zgaśnie światło. Moim zdaniem mieli rację.

Najgorszy los spotkał około 500 pasażerów, uwięzionych gdzieś wewnątrz statku. Według światków tej katastrofy był taki dramatyczny moment, kiedy załoga zdecydowali się zamknąć cały pokład dla klasy trzeciej, aby uniknąć zbyt dużej ilości ludzi przy szalupach. By pomóc przeżyć tym najbogatszym, najmądrzejszym, najlepszym. Marynarze sądzili, że wypuszczenie tych ludzi nic nie zmieni, bo ostatnie szalupy już odpływały.

Na powierzchni pływają szalupy puste do połowy i ok. 500 ludzi w wodzie. Woda ma – cztery lub dwa stopnie, ze względu na bardzo bliskie położenie pól lodowych. Na szalupach panuje grobowa cisza, a wszyscy w wodzie krzyczą ile mają sił. Błagają o pomoc. Lecz żadna szalupa nie zawraca. Wszystkie stoją w odległości około 200 m od rozbitków. Ludzie umierają na hipotermię (z wyziębienia). Na kilku łodziach trwa dyskusja: podpływać czy nie podpływać, ratować czy nie ratować. Podjęto decyzję, że nie. Na jednej z łodzi kilka kobiet zaczyna śpiewać pieśni religijne, aby zagłuszyć potworne wycie, konających z zimna ludzi.W tak zimnej wodzie ludzie są w stanie przeżyć najdłużej około 30/40 minut, lecz nikt nie decyduje się podpłynąć, bo przecież tonący mogą przewrócić szalupę. Po długiej godzinie (parę chwil po trzeciej nad ranem) na ''ratunek'' przypływają dwie łodzie– łódź numer 4 (wyłowiła 6 lub 7 osób, samych mężczyzn, dwaj umierają na łodzi, a kucharz jest tak pijany, że kilka pań musi na nim usiąść, aby go obezwładnić) i łódzi numer 14. Oficer Lowe i czterej ochotnicy ostrożnie podpływają do martwych ciał, przesadziwszy wcześniej pozostałych pasażerów na inne szalupy. Wielu, których chciano wyłowić z wody już nie żyło. Udało się wyłowić ledwie 4 ludzi, z których jeden brocząc krwią z nosa i ust umiera.

Parowiec Carpathia

W niecałe dwie godziny po zatonięciu Titanica do szalup ratunkowych dopływa parowiec Carpathia. Załoga Carpahii zajęła się ocalałymi rozbitkami. Zanim parowiec opuścił miejsce tragedii, marynarze szukali jeszcze ocalałych w wodzie. Jak można było się domyślić nikogo żywego nie znaleźli. Kapitan Carpathii Arthur Rostron, wydał rozkaz opuszczenia flagi do połowy masztu i odprawił nabożeństwo żałobne nad miejsce gdzie zatonął Titanic. Zabrano 13 łodzi ratunkowych. 

Trzy osoby, które zmarły po wyciągnięciu ich z lodowatej wody ''oddano'' Oceanowi. Przez kolejne 3 dni ocalali pasażerowie byli opatrywani przez załogę i pasażerów Carpathii. 

Statek ostatecznie przybył do Nowego Jorku, w czwartek, 18 kwietnia. Ocaleni z katastrofy pasażerowie zostali przyjęci przez tłumy zdesperowanych reporterów i fotografów, chcących w szczegółach opisać najstraszniejszą katastrofę tak, jak ją widzieli ocaleni.Operator radia Carpathii Harold Cottam, oraz ocalały radiotelegrafista Titanica Harold Bride, przekazywali nazwiska ocalałych osób zaniepokojonej prasie oraz opinii publicznej. Na pokładzie było mniej więcej 2228 pasażerów, uratowało się jedynie 705 osób. Pustych miejsc w szalupach było jeszcze dla około 300 osób. Tłumy ludzi i reporterów zebranych w nowojorskim porcie nagłośniło sprawę katastrofy Titanica, a brytyjska prasa surowo skrytykowała ich za to.

Wieść o zatonięciu Titanica rozniosła się błyskawicznie poświecie. Następnego dnia gazety już pisały o tej morskiej tragedii, w szczególny sposób krytykując wszelkienie dopatrzenia i ludzka bezmyślność.

Szalupy z rozbitkami podpływające do Carpathii (około 4:15)

Szalupa wciągana na Carpathię

Szalupy zabrane przez Carpathię w Nowym Yorku

Uratowani rozbitkowie już na Carpthii

Góra lodowa, przypadek czy zrządzenie boskie?

Na drugi dzień po katastrofie z pokładu parowca Prinz Adalbert wykonano zdjęcie pewnej góry lodowej. Fotografujący domyślali się, że to właśnie ta góra była przyczyną zatonięcia Titanica, gdyż jak później opowiadali, na linii wodnej tej góry lodowej widzieli wyraźne smugi czerwonej farby antykorozyjnej, takiej samej jaką pomalowany był kadłub Titanica poniżej swej linii wodnej.

Co by było gdyby...?

Z przygotowaniami do pierwszej podróży Titanica wszyscy bardzo się śpieszyli. Stąd zamieszanie (spowodowane zmianami załogi) i brak lornetek na bocianim gnieździe.

W taką pogodę, jaka była 14 kwietnia (brak fal, ciemność, zaćmienie księżyca, opadająca mgła) kapitan miał obowiązek wystawić dwóch dodatkowych obserwatorów na dziób statku. Nie zrobił tego.

Będem było/a:

-za duża prędkość

-zignorowanie licznych depesz ostrzegawczych

-nie podpłynięcie do ludzi w wodzie

-itd., itp....

Dwa rzędy szalup były umieszczone na górnych pokładach (pierwsza klasa). Wstępu na ten pokład pasażerowie trzeciej klasy nie mieli. 

Nie mam pojęcia jak usprawiedliwić ludzi i kilku oficerów w łodziach. Stwierdzenie, że ''mogą przewrócić łodź'' jest co najmniej niedorzeczne. Jak ludzie osłabieni, powoli umierający mieliby przewrócić ciężką i dużą szalupę (każda mogła pomieścić około 60 osób)?

W wodzie pływało około 500 osób. W szalupach pływających kawałek od nich był ponad 300 miejsc. To mówi samo za siebie. Ponieważ od 705 ocalonych osób lepiej wyglądałoby 1000, prawda?

Bruce Ismay do końca swojego życia był krytykowany za wejście do szalupy ratunkowej i ucieczkę z własnego statku. Nawet po przekazaniu sporej sumy na spółkę ''Marynarzy'' opinia publiczna nigdy mu nie wybaczyła. Jak można się domyślić na jego pogrzebie nie pojawiło się wiele osób.

Po śmierci Titanica White Star Line popadło w poważne problemy finansowe, ponieważ właśnie ten statek miał zapewnić przyszłość firmie.

Niezatapialny zatonął. Zginęli wybitni pionierzy świata, załoga (z około 800 przeżyło 220), pary (z 11 par nowożeńców przeżyła tylko jedna), zwykli ludzie.

Ból bliskich po takiej stracie musiał być niewyobrażalny. Niektórzy nigdy nie dowiedzieli się czy ich bliscy zginęli czy przeżyli, ale nie mogą wrócić.

Ocalone dzieci z Titanica

Jeżeli wciąż potrafimy sobie wyobrazić, co się wtedy stało, jak się czuli wtedy ludzie to legenda Titanica pozostanie żywa w naszych sercach. Do końca.

Ze szkicownika Laury Marii Cobb, ocalałej pasażerki Titanica. Narysowany 15-go października 1913 r.

 

Sztuka kulinarna

Jedzenie

Jest chłodny wieczór 14 kwietnia 1912r. Trębacz pokładowy- W. Fletcher ogłasza czas kolacji. Za chwilę pasażerowie pierwszej klasy zasiądą w rozświetlonych jadalniach do stołów uginających się od wyśmienitych potraw i win.

Kiedy znaleziono wrak Titanica kamery zarejestrowały dno morskie pokryte tysiącami naczyń wszelkiego rodzaju. Nie ma się w końcu co dziwić, przecież wraz ze statkiem zniknęło pod wodą 3000 bulionówek, 1500 grawerowanych talerzy, 1200 czjników, 5500 misek do lodów, 1000 sztuk widelców do ostryg i 100 noży do grejpfrutów. Na statku pasażerom nie mogło brakować niczego.

Armia kucharzy i kelnerów

Na pokładzie dumy brytyjskiej floty pasażerskiej jest 57 milionerów. Nimi oraz pasażerami 2 i 3 klasy będzie opiekować się cała armia pracowników sektora hotelowego (tzw. Oddział gospodarczy liczy 494 osoby). Kelnerzy, barmani, kucharze, rzeźnicy i inni to ponad połowa załogi. Każda klasa ma osobną kuchnię, magazyny i jadalnie oraz pomieszczenia gospodarcze, które sąsiadują z salonami dla palaczy (TYLKO dla mężczyzn), kawiarniami i pomieszczeniami towarzyskimi.

A może kawałek mięsa?

Jedna z 16 komór, które dziela ładownię statku, służy jako ogromna chłodnia.

Znajdują się w niej potrawy oraz żywność- od podstawowych produktów, po egzotyczne smaki mogące zaspokoić najbardziej wygórowane zachcianki pasażerów.

W tejże oto gigantycznej chłodni znajduje się około:

-34019kg świeżego mięsa

-4999kg świeżych ryb

-11340kg drobiu i dziczyzny

-800 paczek szparagów

-40000- jajek

-6819 litrów mleka.

Najznamienitsi smakosze

Do najważniejszych pasażerów Titanica, którzy jadają w luksusowej restauracji należy najbogatszy mężczyzna Ameryki, 47-letni John Jacob Astor. Jego majątek szacuje się na 150 mln dolarów (za takie pieniądze mógłby sobie kupić nawet 20 Titaniców). Właśnie wraca do domu ze swoją młodą żoną, po pobycie w Europie, gdzie zaszyli się, by uciszyć opinię publiczną w Ameryce. Pół roku wcześniej nasz bogacz był bohaterem skandalu pod tytułem 'Rozwód z poprzednią żoną i prawie natychmiastowy ślub z 18-letnią dziewczyną'- dodam, że była ona młodszaod jego syna z poprzedniego małżeństwa.

Wielu innych bogaczy (m.in. Isidor Straus, Benjamin Guggenhein, Henry Burkhardt) zakończyło pobyt we Francji lub powraca z europejskich metropolii trwoniąc swoje fortuny.

Wspaniałe entree

W chłodnii przewożona jest wielka ilość świeżo ciętych kwiatów.

Wśród najbogatszych pasażerów największe emocje budzą wystawne wydarzenia. Pary 1 klasy zasiadają do stołów w błyszczących strojach, drogich smokingach i eleganckich butach, przybywszy do jadalni szerokimi schodami okrytymi kosztownym dywanem. Na wprost schodów stoi zegar zdobiony postaciami z brązu. Nad zegarem wisi szklana kopuła z metalowimi zdobieniami i obrazami.

Osiem i więcej...

Jadalnie 1 klasy jest największym pomieszczeniem na jakimkolwiek statku. Znajduje się na pokładzie D i ma 34m długości (przypomnę: statek ma 260m). Miejsc przy stołach wystarczy dla 532 gości. Jej ściany pokryte są białym materiałem, a wystrój nienagannie utrzymany w stylu króla Jakuba 1. W ścianach są specjalne wnęki, w których (w bardzo prywatnej atmosferze) zasiadają znajomi czy pary.

Kolacja składa się z ośmiu lub więcej dań. Zaczyna się od podania przystawek i ostryg. Menu oferuje najlepsze specjały (m.in. Rosół cielęcy ze szpikiem kostnym jesiotra, łosoś z ogórkiem i sosem holenderskim, jagnięcina w sosie miętowym, puree z marchewki, pieczone gołębie w sosie selerowym czy pasztet z gęsiej wątroby) Na derer podawane są brzoskwinie w galarecie i pudding Waldorf.

Dania nie są w cenie

Perłą wśród wszystkich restauracji na statku jest ta w stylu Ludwika XVI, gdzie ucztują najwybitniejsi smakosze. Za dania trzeba tu jednak płacić, ponieważ jedzenie tutaj nie było wliczenie w cenę drogiego biletu. Goście obsługiwanie są nieustannie od 8.00 do 23.00.

Ostatni raz

We francuskiej restauracji 14 kwietnia 1912r. Około godziny 21.00 małżeństwo Widerner urządza kolację na część kapitana okrętu Edwarda Johna Smitha. Gośćmi są (poza kapitanem), małżonkowie Thayer, milioner Wiliam Carter z żoną, major Archibald Butt. Goście raczą się takimi drogimi smakołykami jak awokado z krewetkami i pstrągiem, mięsem drobiowym w sosie szparagowym, majonezem z łososiem, kurczakiem Maryland, polędwica Opera.

Dania na kolację dla pasażerów I klasy z dnia 14 kwietnia 

(Jadłospis niepotwierdzony)

1. Pieczona pierś z kaczki podana z purée jabłkowym i karmelizowaną młodą marchewką (Roast duckling, apple sauce)

2. Kawior

3. Jagnięcina z karmelizowanymi szalotkami i sosem miętowym (Lamb, mint sauce)

4. Łosoś w sosie muślinowym ze szparagami i pomarańczową cykorią (Salmon, mousseline sauce, cucumber),

5. Pudding Waldorf (Waldorf pudding), 

6. Pasztet z gęsich wątróbek na chrupiącej chałce,

7. Fillet mignon z kozim serem i suszonymi pomidorami,

8. Ostrygi belons

Jedyny potwierdzony jadłospis lunch'u dla pasażerów III klasy z dnia 14 kwietnia. Przechował się w torebce jednej z pasażerek, które miały szczęście dostać się do szalupy ratunkowej.

Pasażerowie

a) pierwsza klasa:

Allen, Miss Elizabeth Walton

Allison, Mr. H. J.

Allison, Mrs. H. J. and Maid

Allison, Miss L

Allison, Master T. and Nurse

Anderson, Mr. Harry

Andrews, Miss Cornelia I.

Andrews, Mr. Thomas

Appleton, Mrs. E. D.

Artagaveytia, Mr. Ramon

Astor, Colonel J. J. and Manservant

Astor, Mrs. J. J and Maid

Aubert, Mrs. N. and Maid

Barkworth, Mr. A. H.

Baumann, Mr. J.

Baxter, Mrs. James

Baxter, Mr. Quigg

Beattie, Mr. T.

Beckwith, Mr. R. L.

Beckwith, Mrs. R. L.

Behr, Mr. K. H.

Bishop, Mr. D. H.

Bishop, Mrs. D. H.

Bjornstrom, Mr. H.

Blackwell, Mr. Stephen Weart

Blank, Mr. Henry

Bonnell, Miss Caroline

Bonnell, Miss Lily

Borebank, Mr. J. J.

Bowen, Miss

Bowerman, Miss Elsie

Brady, Mr. John B.

Brandeis, Mr. E.

Brayton, Mr. George

Brewe, Dr Arthur Jackson

Brown, Mrs. J. J.

Brown, Mrs. J. M.

Bucknell, Mrs. W. and Maid

Butt, Major Archibald W.

Calderhead, Mr. E. P.

Candee, Mrs. Churchill

Cardoza, Mrs. J. W. M. and Maid

Cardoza, Mr. T. D. M and Manservant

Carlson, Mr. Frank

Carran, Mr. F. M.

Carran, Mr. J. P.

Carter, Mr. William E.

Carter, Mrs. William E. and Maid

Carter, Miss Lucile

Carter, Master William T. and Manservant

Case, Mr. Howard B.

Cassebeer, Mrs. H. A.

Cavendish, Mr. T.W.

Cavendish, Mrs. T. W. and Maid

Chaffee, Mr. Herbert F.

Chaffee, Mrs. Herbert F.

Chambers, Mr. N. C.

Chambers, Mrs. N. C.

Cherry, Miss Gladys

Chevre, Mr. Paul

Chibnafl, Mrs. E. M. Bowerman

Chisholm, Mr. Robert

Clark, Mr. Walter M.

Clark, Mrs. Walter M.

Clifford, Mr. George Quincy

Colley, Mr. E. P.

Compton, Mrs. A. T.

Compton, Miss S. P.

Compton, Mr. A. T., Jr.

Cornell, Mrs. R. G.

Crafton, Mr. John B.

Crosby, Mr. Edward G.

Crosby, Mrs. Edward G.

Crosby, Miss Harriet

Cummings, Mr. John Bradley

Cummings, Mrs. John Bradley

Daly, Mr. P. D.

Daniel, Mr. Robert W.

Davidson, Mr. Thornton

Davidson, Mrs. Thornton

de Villiers, Mrs. B.

Dick, Mr. A. A.

Dick, Mrs. A. A.

Dodge, Dr. Washington

Dodge, Mrs. Washington

Dodge, Master Washington

Douglas, Mrs. F. C.

Douglas, Mr. W. D.

Douglas, Mrs. W. D. and Maid

Dulles, Mr. William C.

Earnshew, Mrs. Boulton

Endres, Miss Caroline

Eustis, Miss E. M.

Evans, Miss E.

Flegenheim, Mrs. A.

Flynn, Mr. J. I.

Foreman, Mr. B. L.

Fortune, Mr. Mark

Fortune, Mrs. Mark

Fortune, Miss Ethel

Fortune, Miss Alice

Fortune, Miss Mabel

Fortune, Mr. Charles

Franklin, Mr. T. P.

Frauenthal Mr. T. G.

Frauenthal, Dr. Henry W.

Frauenthal, Mrs. Henry W.

Frolicher, Miss Marguerite

Futrelle, Mr. J.

Futrelle, Mrs. J.

Gee, Mr. Arthur

Gibson, Mrs. L..

Gibson, Miss D.

Giglio, Mr. Victor

Goldenberg, Mr. S. L.

Goldenberg, Mrs. S. L.

Goldschmidt, Mrs. George B.

Gordon, Sir Cosmo Duff

Gordon, Lady Duff i Maid

Gracie, Colonel Archibald

Graham, Mr.

Graham, Mrs William G

Graham, Miss Margaret

Greenfield, Mrs. L. D.

Greenfield, Mrs. W. B.

Guggenheim, Mr Benjamin

Harder, Mr. George A.

Harder, Mrs. George A.

Harper, Mr. Henry Sleeper i Manservant

Harper, Mrs. Henry Sleeper

Harris, Mr. Henry B.

Harris, Mrs. Henry B.

Harrison, Mr. W. H.

Haven, Mr. H.

Hawksford, Mr. W. J.

Hays, Mr. Charles M.

Hays, Mrs. Charles M. and Maid

Hays, Miss Margaret Head, Mr. Christopher

Hilliard, Mr. Herbert Henry

Hipkins, Mr. W. E.

Hippach, Mrs. Ida S.

Hippach, Miss Jean

Hogeboom, Mrs. John C.

Holverson, Mr. A. O.

Holverson, Mrs. A. O.

Hoyt, Mr. Frederick M.

Hoyt, Mrs. Frederick M.

Holt, Mr. W. F.

Isham, Mrs. A. E.

Ismay, Mr. J. Bruce i Manservant

Jakob, Mr. Birnbaum

Jones, Mr. C. C

Julian, Mr. H. F.

Kent, Mr. Edward A.

Kenyon, Mr. F. R.

Kenyon, Mrs. F. R.

Kimball, Mr. E. N.

Kimball, Mrs. E. N.

Klaber, Mr. Herman

Lambert-Williams, Mr. Fletcher Fellows

Leader, Mrs. F. A.

Lewy, Mr. E. G.

Lindstroem, Mrs. J.

Lines, Mrs. Ernest H.

Lines, Miss Mary C.

Lingrey Mr Edward

Long, Mr.. Milton C.

Langley, Miss Gretchen F.

Loring, Mr. J. H.

Madill, Miss Georgette Alexandra

Maguire, Mr. J. E.

Marechal, Mr. Pierre

Marvin, Mr. D. W.

Marvin, Mrs. D. W.

McCaffry. Mr. T.

McCarthy, Mr. Timothy J.

McGough, Mr. J. R.

Meyer, Mr. Edgar J.

Meyer, Mrs. Edgar J.

Millet, Mr. Frank D.

Missahan, Dr. W. E.

Missahan, Mrs. W. B.

Missahan, Miss Daisy

Moch, Mr. Pkdtp E.

Moch, Mr. Phillip E.

Molson, Mr. H. Markland

Moore, Mr. Clarence i Manservant

Natsch, Mr. Charles

Newell, Mr. A. W.

Newell, Miss Alice

Newell, Miss Madeline

Newsom, Miss Helen

Nicholson, Mr. A. S.

Omont, Mr. F.

Ostby, Mr. E. C

Ostby, Miss Helen R.

Ovies, Mr. S.

Parr, Mr. M. H. W.

Partner, Mr. Austin

Payne, Mr. V.

Pears, Mr. Thomas

Pears, Mrs. Thomas

Penasco, Mr. Victor

Penasco, Mrs. Victor i Maid

Peuchen, Major Arthur

Porter, Mr. Walter Chamberlain

Potter, Mrs. Thomas, Jr.

Reuchlin, Mr. Jonkheer, J. G.

Rheims, Mr. George

Robert, Mrs. Edward S. i Maid

Roebling, Mr. Washington A.

Rolmane, Mr. C.

Rood, Mr. Hugh R.

Rosenbaum, Miss

Ross, Mr. J. Hugo

Rothes, the Countess of i Maid

Rothschild, Mr. M.

Rothschild, Mrs. M.

Rowe, Mr. Alfred

Ryerson, Mr. Arthur

Ryerson, Mrs. Arthur i Maid

Ryerson, Miss Emily

Ryerson, Miss Susan

Ryerson, Master Jack

Saalfeld, Mr. Adolphe

Schabert, Mrs. Paul

Seward, Mr. Frederick K.

Shutes, Miss E. W.

Silverthorne, Mr. S. V.

Silvey, Mr. William B.

Silvey, Mrs. William B.

Simonius, Mr. Oberst Altons

Sloper, Mr. William T.

Smart, Mr. John M.

Smith, Mr. J. Clinch

Smith, Mr. R. W.

Smith, Mr. L P.

Smith, Mrs. L P.

Snyder, Mr. John

Snyder, Mrs. John

Soloman, Mr. A. L.

Spedden, Mr. Frederick O.

Spedden, Mrs. Frederick O. i Maid

Spedden, Master R. Douglas i Nurse

Spencer, Mr. W. A.

Spencer, Mrs. W. A. i Maid

Stahelin, Dr. Max

Stead, Mr. W. T.

Steffanson, B. B.

Steffanon, H. B.

Stehli, Mr. Max Frolicher

Stehli, Mrs. Max Frolicher

Stengel, Mr. C. E. H.

Stengel, Mrs. C. E. H.

Stewart, Mr. A. A.

Stone, Mrs. George M. i Maid

Straus, Mr. Isidor and Manservant

Straus, Mrs. Isidor i Maid

Sutton, Mr. Frederick

Swift, Mrs. Frederick Joel

Taussig, Mr. Emil

Taussig, Mrs. Emil

Taussig, Miss Ruth

Taylor, Mr. E. Z

Taylor, Mrs. E. Z.

Thayer, Mr. J. B.

Thayer, Mrs. J. B. and Maid

Thayer, Mr. J. B., Jr.

Thorne, Mr. G.

Thorne, Mrs. G.

Tucker, Mr. G. M., Jr.

Uruchurtu, Mr. M. R.

Van der Hoef, Mr. Wyckoff

Walker, Mr. W. Anderson

Warren, Mr. F. M.

Warren, Mrs. F. M.

Weir, Mr. J.

White, Mr. Percival W.

White, Mr. Richard F.

White, Mrs. J. Stuart i Maid i Manservant

Wick, Mr. George D.

Wick, Mrs. George D.

Wick, Miss Mary

Widener, Mr. George D. i Manservant

Widener, Mrs. George D. i Maid

Widener, Mr.. Harry

Willard, Miss Constance

Williams, Mr. Duane

Williams, Mr. R. N., Jr.

Woolner, Mr. Hugh

Wright, Mr. George

Young, Miss Marie

Pasażerowie pierwszej klasy

b) druga klasa

Abelson, Mr. Samson

Abelson, Mrs. Hanna

Aldworth, Mr. C.

Andrew, Mr. Edgar

Andrew, Mr. Frank

Angle, Mr. William

Angle, Mrs.

Ashby, Mr. John

Baily, Mr. Percy

Baimbridge, Mr. Chas. R.

Balls, Mrs. Ada E.

Banfield, Mr. Frederick J.

Bateman, Mr. Robert J.

Beane, Mr. Edward

Beane, Mrs. Ethel

Beauchamp, Mr. H. J.

Becker, Mrs. A. O. I troje dzieci

Beesley, Mr. Lawrence

Bentham, Miss Lilian W.

Berriman, Mr. William

Botsford, Mr. W. Hull

Bowenur, Mr. Solomon

Bracken, Mr. Jas. H.

Brito, Mr. Jose de

Brown, Miss Mildred

Brown, Mr. S., Mrs.,Miss E.

Bryhl, Mr. Curt

Bryhl, Miss Dagmar

Buss, Miss Kate

Butler, Mr. Reginald

Byles, Rev.nomas R. D.

Bystrom, Miss Karolina

Caldwell, Mr. Albert F.

Caldwell, Mrs. Sylvia

Caldwell, Master Alden G.

Cameron, Miss Clear

Carbines, Mr. William

Carter, Rev. Ernest C.

Carter, Mrs. Lillian

Chapman, Mr. John H.

Chapman, Mrs. Elizabeth

Chapman, Mr. Charles

Christy, Mrs. Alice

Christy, Miss Juli

Clarke, Mr. Charles V.

Clarke, Mrs. Ada Maria

Coleridge, Mr. R. C.

Collander, Mr. Erik

Collett, Mr. Stuart

Collyer, Mr. Harvey

Collyer, Mrs. Charlotte

Collyer, Miss Marjorie

Corbett, Mrs. Irene

Corey, Mrs. C. P.

Cotterill, Mr. Harry

Davies, Mr. Charles

Davis, Mrs. Agnes

Davis, Master John M.

Davis, Miss Mary

Deacon, Mr. Percy

del Carlo, Mr. Sebastian

del Carlo, Mrs.

Denbou, Mr. Herbert

Dibden, Mr. William

Doling, Mrs. Ada

Doling, Miss Elsie

Downton, Mr. William J.

Drachstedt, Baron von

Drew, Mr. James V.

Drew, Mrs. Lulu

Drew, Master Marshall

Duran, Miss Florentina

Duran, Miss Asimcion

Eitemiller, Mr. G. F.

Enander, Mr. Ingvar

Fahlstrom Mr. Arne J.

Faunthorpe, Mr. Harry

Faunthorpe, Mrs. Lizzie

Fillbrook, Mr. Charles

Fox, Mr. Stanley H.

Funk, Miss Annie

Fynney, Mr. Jos.

Gale, Mr. Harry

Gale, Mr. Shadrach

Garside, Miss Ethel

Gaskell, Mr. Alfred

Gavey, Mr. Lawrence

Gilbert, Mr. William

Giles, Mr. Edgar

Giles, Mr. Fred

Giles, Mr. Ralph

Gill, Mr. John

Gillespie, Mr. William

Givard, Mr. Hans K.

Greenberg, Mr. Samuel

Hale, Mr. Reginald

Hamalainer, Mrs. Anna i Infant

Harbeck, Mr. Wm. H.

Harper, Mr. John

Harper, Miss Nina

Harris, Mr. George

Harris, Mr. Walter

Hart, Mr. Benjamin

Hart, Mrs. Esther

Hart, Miss Eva -- Eva Hart zmarła 15 lutego 1996, miała 91.

Herman, Miss Alice

Herman, Mrs. Jane

Herman, Miss Kate

Herman, Mr. Samuel

Hewlett, Mrs. Mary D.

Hickman, Mr. Leonard

Hickman, Mr. Lewis

Hickman, Mr. Stanley

Hiltunen, Miss Martha

Hocking, Mr. George

Hocking, Mrs. Elizabeth

Hocking, Miss Nellie

Hocking, Mr. Samuel J.

Hodges, Mr. Henry P.

Hoffman, Mr. Ai dwójka dzieci: Loto i Louis

Hold, Mrs. Annie

Hold, Mr. Stephen

Hood, Mr. Ambrose

Hosono, Mr. Masabumi

Howard, Mr. Benjamin

Howard, Mrs. Ellen T.

Hunt, Mr. George

Ilett, Miss Bertha

Jacobsohn, Mrs. Amy P.

Jacobsohn Mr. Sidney S.

Jarvis, Mr. John D.

Jefferys, Mr. Clifford

Jefferys, Mr. Ernest

Jenkin, Mr. Stephen

Jervan, Mrs. A. T.

Kantor, Mrs. Miriam

Kantor, Mr. Sehua

Keane, Mr. Daniel

Keane, Miss Nora A.

Kelly, Mrs. F.

Kirkland, Rev. Charles L

Kvillner, Mr. John Henrik

Lahtinen, Mrs. Anna

Lahtinen, Mr. William

Lamb, Mr. J. J.

Lamore, Mrs. Ameliar

Laroche, Mr. Joseph

Laroche, Mrs. Juliet

Laroche, Miss Louise

Laroche, Miss Simonne

Lehman, Miss Bertha

Leitch, Miss Jessie

Levy, Mr. R. J.

Leyson, Mr. Robert W. N.

Lingan, Mr. John

Louch, Mr. Charles

Louch, Mrs. Alice Adela

Mack, Mrs. Mary

Malachard, Mr. Noel

Mallet, Mr. A.

Mallet, Mrs.

Mallet, Master A.

Mangiavacchi, Mr. Emilio

Mantvila, Mr. Joseph

Marshall, Mr.

Marshall, Mrs. Kate

Matthews, Mr. W. J.

Maybery, Mr. Frank H.

McCrae, Mr. Arthur G.

McCrie, Mr. James

McKane, Mr. Peter D.

Mellers, Mr. William

Mellinger, Mrs. Elizabeth i jej dziecko

Meyer, Mr. August

Milling, Mr. Jacob C.

Mitchell, Mr. Henry

Morawick, Dr. Ernest

Mudd, Mr. Thomas C.

Myles, Mr. Thomas F.

Nasser, Mr. Nicolas

Nasser, Mrs.

Nesson, Mr. Israel

Nicholls, Mr. Joseph C.

Norman, Mr. Robert D.

Nye, Mrs. Elizabeth

Otter, Mr. Richard

Oxenham, Mr. P. Thomas

Padro, Mr. Julian

Pain, Dr. Alfred

Pallas, Mr. Emilio

Parker, Mr. Clifford R.

Parrish, Mrs. L Davis

Pengelly, Mr. Frederick

Pernot, Mr. Rene

Peruschitz, Rev. Jos. M.

Phillips, Mr. Robert

Phillips, Miss Alice

Pinsky, Miss Rosa

Ponesell, Mr. Martin

Portaluppi, Mr. Emilio

Pulbaun, Mr. Frank

Quick, Mrs. Jane

Quick, Miss Vera W.

Quick, Miss Phyllis

Reeves, Mr. David

Renouf, Mr. Peter H.

Renouf, Miss Lillie

Reynolds, Miss E.

Richard, Mr. Emile

Richards, Mrs. Emily

Richards, Master William

Richards, Master George

Ridsdale, Miss Lucy

Rogers, Mr. Harry

Rogers, Miss Selina

Rugg, Miss Emily

Sedgwick, Mr. C. F. W.

Sharp, Mr. Percival

Shelley, Mrs. Imanita

Silven, Miss

Slayter, Miss H. M.

Slemen, Mr. Richard J.

Smith, Mr. Augustus

Smith, Miss Marion

Sobey, Mr. Hayden

Stanton, Mr. S. Ward

Stokes, Mr. Phillip J.

Swane, Mr. George

Sweet, Mr. George

Toomey, Miss Ellen

Trant, Miss Jessie

Tronpiansky, Mr. Moses A.

Troutt, Miss E. Celia

Tupin, M. Dorothy

Turpin, Mr. William J.

Veale, Mr. James

Walcroft, Miss Nellie

Ware, Mrs. Florence L

Ware, Mr. John James

Ware, Mr. William J.

Watt, Miss Bertha

Watt, Mrs. Bessie

Webber, Miss Susie

Weisz, Mr. Leopold

Weisz, Mrs. Matilda

Wells, Mrs. Addie

Wells, Miss J.

Wells, Master Ralph

West, Mr. E. Arthur

West, Mrs. Ada

West, Miss Barbara

West, Miss Constance

Wheadon, Mr. Edward

Wheeler, Mr. Edwin

Pasażerowie drugiej klasy

c) trzecia klasa

Ci, którzy wsiedli w SOUTHAMPTON

Abelseth, Karen

Abelseth, Olaus

Abramson, August

Abbott, Eugene
Abbott, Rosa
Abbott, Rossmore
Abbing, Anthony
Adams. J.
Anderson, Alfreda
Anderson, Erna
Anderson, Albert
Anderson, Anders
Anderson, Samuel
Anderson, Sigrid (dziecko)
Anderson, Thor
Aks, Filly
Aks, Leah
Alexander, William
Allen, William
Allum, Owen G.
Badman, Emily
Barton David
Beavan, W. T.
Billiard, A. van
Billiard, James (dziecko)
Billiard, Walter (dziecko)
Bing, Lee
Bowen, David
Braund, Lewis
Braund, Owen
Brocklebank, William
Cann, Erenst
Carver, A.
Celotti, Francesco
Chip, Chang
Christmann, Emil
Cohen, Gurshon
Cook, Jacob
Corn, Harry
Coutts, Winnie
Coutts, William (dziecko)
Coutts, Leslie (dziecko)
Coxon, Daniel
Crease, Ernest James
Cribb, John Hatfield
Cribb, Alice
Dahl, Charles
Davies, Evan
Dawson, Alfred
Dawson, John
Dawson, Joseph
Davison, Thomas H.
Davison, Mary
Dean, Mr. Bertram F.
Dean, Mrs. Hetty
Dean, Bertran (dziecko)
Dean, Vera
Dennis, Samuel
Dennis, William
Derkings, Edward
Dowdell, Elizabeth
Drapkin, Jenie
Dugemin, Joseph
Elsbury, James
Emanuel, Ethet (dziecko)
Everett, Thomas J.
Foo, Choong
Ford, Arthur
Ford, Margaret
Ford, Mrs. D. M.
Ford, Mr. E. W.
Ford, M. W. T. N.
Ford, Maggie (dziecko)
Franklin, Charles
Garthfirth, John
Gilinski, Leslie
Godwin, Frederick
Goldsmith, Frank J.
Goldsmith, Emily A.
Goldsmith, Frank J. W.
Goodwin, Augusta
Goodwin, Lillian A.
Goodwin, Charles E.
Goodwin, William F. (dziecko)
Goodwin, Jessie (dziecko)
Goodwin, Harold (dziecko)
Goodwin, Sidney (dziecko)
Green, George
Guest, Robert
Harknett, Alice
Harmer, Abraham
Hee, Ling
Hervonen, Helga
Hervonen, Hildwe (dziecko)
Hickkinen, Laina
Hillstrom, Hilda
Howard, May
Hyman, Abraham
Johnston, A. G.
Johnston, Mrs.
Johnston, William (dziecko)
Johnston, Mrs. C. H. (dziecko)
Johnson, Mr. A.
Johnson, Mr. W.
Keefe, Arthur
Kelly, James
Kink, Anton
Kink, Louise
Kink, Louise (dziecko)
Lam, Ali
Lam, Len
Lang, Fang
Leonard, Mr. L
Lester, J.
Ling, Lee
Lithman, Simon
Lobb, Cordelia
Lobb, William A.
Lockyer, Edward
Lovell, John
MacKay, George W.
Maisner, Simon
McNamee, Eileen
McNamee, Neal
Meanwell, Marian O.
Meek, Annie L.
Meo, Alfonso
Messemacker, Guillaume
Messemacker, Emma
Midtsjo, Carl
Mikanen, John
Miles, Frank
Moor, Beile
Moor, Meier
Moore, Leonard C.
Moss, Albert
Mulder, Theo
Morley, William
Moutal, Rahamin
Murdlin, Joseph
Nancarrow, W. H.
Nilson, Berta
Nilson, Helmina
Niklasen, Sander
Nosworthy, Richard C.
Olsen, Carl
Olsen, Henry
Olsen, Ole M.
Olson, Elon
Olsson, John
Olsson, Elida
Oreskovic, Luka
Oreskovic, Maria
Oreskovic, Jeko
Osman, Mara
Peacock, Alfred
Peacodc., Treasteall
Peacock, Treasteall (dziecko)
Pearce, Ernest
Peduzzi, Joseph
Peterson, Mariusrkin, John
Potchett, George
Rath, Sarah
Reed, James George
Reynolds, Harold
Risien, Emma
Risien, Samuel
Robins, Alexander
Robins, Charity
Rogers, William John
Rouse, Richard H.
Rush, Alfred George J.
Salander, Carl
Saljilsvik, Anna
Salonen, Werner
Sandman, Johan
Sandstrom, Agnes
Sandstrom, Beatrice (dziecko)
Sandstrom, Margretha (dziecko)
Sdycoff, Todor
Sheerlinck, Jean
Sihvola, Antti
Sivic, Husen
Sjoblom, Anna
Sadowitz, Harry
Sage, John
Sage, Annie
Sage, Stella
Sage, George
Sage, Douglas
Sage, Frederick
Sage, Dorothy
Sage, William (dziecko)
Sage, Ada (dziecko)
Sage, Constance (dziecko)
Sage, Thomas (dziecko)
Sather, Sinon
Saundercock, W. H.
Sawyer, Frederick
Scrota, Maurice
Shellard, Frederick
Shorney, Charles
Simmons, John
Slocovski, Selman
Somerton, Francis W.
Spector, Woolf
Spinner, Henry
Stanley, E. R. Mr.
Storey, T. Mr.
Sunderland, Victor
Sutehall, Henry
Theobald, Thomas
Thomas, Alex
Thorneycrolt, Florence
Thorneycroft, Percival
Tomlin, Ernest P.
Torber, Ernest
Trembisky, Berk
Tunquist, W.
Ware, Frederick
Warren, Charles W.
Webber, James
Wilkes, Ellen
Willey, Edward
Williams, Harry
Williams, Leslie
Windelov, Einar
Wiseman, Philip

Ci, którzy wsiedli w CHERBOURG

Assaf, Marian

Attala, Malake

Baclini, Latila

Baclini, Maria

Baclini, Eugene

Baclini, Helene

Badt, Mohamed

Banoura, Ayout

Barbara, Catherine

Barbara, Saude

Betros, Tannous

Boulos, Hanna

Boulos, Sultani

Boulos, Nourelain

Boulos, Akar (dziecko)

Banous, Elias

Caram, Joseph

Caram, Maria

Shabini, Georges

Chehab, Emir Farres

Chronopoulos, Apostolos

Cbronopoulos, Demetrios

Dibo, Elias

Drazenovie, Josip

Elias, Joseph

Elias, Joseph

Fabini, Leeni

Fat-ma, Mustmani

Gerios, Assaf

Gerios, Youssef

Gerios, Youssef

Gheorgheff, Stanio

Hanna, Mansour

Jean Nassr, Saade

Johann, Markim

Joseph, Mary

Karun, Franz

Karun, Anna (dziecko)

Kassan, M. Housseing

Kassem, Fared

Kassein, Hassef

Kalil, Betros

Khalil, Zahie

Kraeff, Thodor

Lemberopoulos, Peter

Malinoff, Nicola

Meme, Hanna

Monbarek, Hanna

Moncarek, Omine

Moncarek, Gonios (dziecko)

Moncarek, Halim (dziecko)

Moussa, Mantoura

Naked, Said

Naked, Waika

Naked, Maria

Nasr, Mustafa

Nichan, Krikorian

Nicola, Jamila

Nicola, Elias (dziecko)

Novel, Mansouer

Orsen, Sirayanian

Ortin, Zakarian

Peter, Catherine Joseph

Peter, Mike

Peter, Anna

Rafoul, Baccos

Raibid, Razi

Saad, Amin

Saad, Khalil

Samaan, Hanna

Samaan, Elias

Samaan, Youssef

Sarkis, Mardirosian

Sarkis, Lahowd

Seman Betros (dziecko)

Shedid, Daher

Sleiman, Attalla

Stankovic, Jovan

Tannous, Thomas

Tannous, Daler

Thomas, Charles, P

Thomas, Tamin

Thomas, Assad

Thomas, John

Tonfik, Nahli

Torfa, Assad

Useher,Baulner

Vagil, Adele Jane

Vartunian, David

Vassilios, Catavelas

Wazli, Yousif

Weller, Abi

Yalsevae, Ivan

Yazbeck, Antoni

Yazbeck, Salini

Youssef, Brahim

Youssef, Hanne

Youssef, Maria (dziecko)

Youssef Georges (dziecko)

Zabour. Tamini

Zabour, Hileni

Zakarian, Maprieder

Ci, którzy wsiedli w QUEENSTOWN

Barry, Julia

Bourke, Catherine

Bourke, John

Bradley, Bridget

Buckley, Daniel

Buckley, Katherine

Burke, Jeremiak

Burke, Mary

Burns, Mary

Canavan, Mary

Carr, Ellen

Car, Jeannie

Chartens, David

Cannavan, Pat

Colbert, Patrick

Conlin, Thos. H.

Connaghton, Michel

Connors, Pat

Conolly, Kate

Conolly, Kate

Daly, Marcella

Daly, Eugene

Devanoy, Margaret

Dewan, Frank

Dooley, Patrick

Doyle, Elin

Driscoll, Bridget

Emmeth, Thomas

Farrell, James

Foley, Joseph

Foley, William

Flynn, James

Flynn, John

Fox, Patrick

Gallagher, Martin

Gilnegh, Katie

Glynn, Mary

Hagardon, Kate

Hagarty, Nora

Hart, Henry

Healy, Nora

Horgan, John

Hemming, Norah

Henery, Delia

Jenymin, Annie

Kelly, James

Kelly, Annie K.

Kelly, Mary

Kerane, Andy

Kennedy, John

Kilgannon, Thomas

Kiernan, John

Kiernan, Phillip

Lane, Patrick

Lemom, Denis

Lemon, Mary

Linehan, Michel

Madigan, Maggie

Mahon, Delia

Mannion, Margareth

Mangan, Mary

McCarthy, Katie

McCoy, Agnes

McCoy, Alice

McCoy, Bernard

McCormack, Thomas

McDermott, Delia

McElroy, Michel

McGovern, Mary

McGowan, Katherine

McGowan, Annie

McMahon, Martin

Mechan, John

Meeklave, Ellie

Moran, James

Moran, Bertha

Morgan, Daniel J.

Morrow, Thomas

Mullens, Katie

Mulvihill, Bertha

Murphy, Norah

Murphy, Mary

Murphy, Kate

Naughton, Hannah

Nemagh, Robert

O'Brien, Denis

O'Brien, Thomas

O'Brien, Hannah

O'Connell, Pat D.

O'Connor, Maurice

O'Connor, Pat

O'Donaghue, Bert

O'Dwyer, Nellie

O'Keefe, Pat

OLeary, Norah

O'Neill, Bridget

O'Sullivan, Bridget

Peters, Katie

Rice, Margaret

Rice, Albert (dziecko)

Rice, George (dziecko)

Rice, Eric (dziecko)

Rice, Arthur (dziecko)

Rice, Eugene (dziecko)

Riordan, Hannah

Ryan, Patrick

Ryan, Edw.

Sadlier, Matt

Scanlan, James

Shaughnesay, Pat

Shine, Ellen

Smyth, Julian

Tobin, Roger

Pasażerowie trzeciej klasy

Klasa             Płynących      Ocalałych      Zmarłych 

1. klasa            329                 199             130  

2. klasa            272                 119             153  

3. klasa            710                174               536  

Całkowicie      2208              704             1504  

(pasażerowie+załoga)